Brainstormen in een hutje op de hei.... cliché, maar wel noodzakelijk!

Toen ik de stap nam om voor mezelf te beginnen, had ik één ding voor ogen: ik wilde er zijn voor mijn klanten. Mijn klanten zouden geen nummertje worden, ik keek naar de mensen in plaats van de cijfers. En die stropdas moest af, want die zorgde voor afstand. Gelukkig dacht Pascal er net zo over. Zo ontstond onze pay-off ‘the personal touch’.

Eigenlijk was dat in een notendop onze missie. En in de 15 jaar die we nu samen ondernemen is er niet eens zo veel veranderd. Wij hebben een persoonlijke benadering nog steeds hoog in het vaandel staan. Maar gaandeweg hebben we hier en daar wel moeten bijsturen.

Wat is een missie en wat is een visie?

Als je een ondernemersplan schrijft, word je er al mee geconfronteerd: omschrijf je missie en visie. Best lastig, want wat is het verschil? Daarom eerst even wat theorie.

• Je missie komt van binnenuit. Het laat zien waar je voor staat, wat je wilt uitdragen en wat je normen en waarden zijn. Omdat een missie laat zien wie of wat je in de kern bent, zal die niet snel veranderen. Dat blijkt dus ook bij ons!
• Je visie geeft aan waar je naar toe wilt in de toekomst. Je visie heeft dus meer met omgevingsfactoren te maken en kan ook in de loop van de jaren veranderen. Ook dat was bij ons het geval.

De valkuil van een beginnende ondernemer

De eerste 5 jaar hebben we keihard gewerkt. Dat loonde, want ons klantenbestand groeide. Net als ons personeelsbestand. We moesten ons ineens gaan bezighouden met mensen inwerken, personeelsadministratie en meer van dat soort managementtaken. Ondertussen bleven we natuurlijk hard doorwerken en wilden we dat onze klanten niets te kort kwamen als het ging om kwaliteit en persoonlijk advies.

We moesten nog meer mensen aannemen om het werk aan te kunnen. Maar onze winst groeide niet en onze ontevredenheid wel. Op een bepaald moment genoot Pascal van een welverdiende vakantie. Doordat hij even afstand kon nemen van BG, kwam Pascal tot de conclusie dat we steeds verder af kwamen te staan van wat we eigenlijk wilden en waar we goed in zijn: persoonlijk contact met onze klanten.

Een visie geeft rust en richting

Dat was het moment dat we onze eerste strategische sessie planden. We zijn samen gaan varen en hebben letterlijk afstand genomen van het bedrijf. Pas toen kregen we helder waar het knelde. We moesten een andere koers gaan varen, waarbij ons uitgangspunt ‘the personal touch’ wel overeind bleef staan. We hebben een stagiair aangenomen (ja, nog meer personeel) en die heeft alle opdrachten en contracten met klanten na gecalculeerd. Wat bleek? We moesten er regelmatig op inleveren! Tel dat op bij alle personeelskosten en de tijd en energie die we daarin staken. Resultaat: het was niet meer rendabel op deze manier.

Dit inzicht vroeg om een duidelijke visie en strategie. We wilden nog wel groeien, maar meer gedoseerd. En onze tarieven moesten omhoog, we gingen sturen op rentabiliteit. Spannend, maar wel duidelijk! We hadden nu een richting en een doel. Dat maakte het veel makkelijker om keuzes te maken.

Missie en visie op papier? Klaar!

Niet dus. Zoals gezegd wijzigt een missie niet snel, maar je visie moet je wel regelmatig bijsturen. De maatschappij om ons heen blijft zich ontwikkelen, daar moet je als bedrijf op anticiperen. Pascal en ik zien vaak mooie kansen waar we op in willen springen. Maar iedere keer dwingen we onszelf (of elkaar) om ons af te vragen: past deze keuze bij onze visie? Is het antwoord ‘nee’, dan springen we er niet op in. Maar vaak is het antwoord ook ‘Ja’ en dan zijn we blij met de richting die onze visie geeft en de snelle beslissing die we dan kunnen maken. Past het niet binnen onze visie, maar is het wel iets waar we blij van worden en energie van krijgen? Dan stellen we onze visie bij.

Het bleef dus niet bij die ene strategische sessie. We spraken af om dit een aantal keer per jaar te doen, want ook wij worden anders weer opgeslokt door de dag van vandaag of verleid door mooie kansen. Tijdens die sessies trekken we er samen op uit. Het maakt niet uit waar, als we maar even weg zijn van BG accountants. Ik kan het iedere ondernemer aanraden!

Strateeg, visionair of vakidioot?

Tijdens één van onze strategische sessies hebben we ons verdiept in de acht types van Myers-Briggs. Toen bleek dat wij beiden geen leiders of strategen zijn, maar wel visionairs. Wij zien wat er moet gebeuren, maar hebben niet altijd de drive om dit uit te voeren. Bovendien zijn we natuurlijk echte vakmensen die niets liever doen dan onze klanten blij maken. Op zo’n sessie komen we dan tot de conclusie dat we strateeg genoeg moeten zijn om ons vak vol passie te kunnen blijven uitoefenen. Dat betekent dat we de keuze hebben gemaakt om op sommige gebieden specialisten in te schakelen, bijvoorbeeld voor de IT of de communicatie. Door dat uit handen te geven, kunnen wij ons écht met onze klanten bezighouden. En dat is waar we blij van worden!

Samen ondernemen

Een jaar of 7 geleden kwamen we op het punt dat onze missie "the personal touch" nog steeds wel klopte, maar eigenlijk te beperkt was. Door onze groei was onze missie ook breder geworden. Om tot de kern te komen, hebben we daar een specialist voor ingeschakeld. Zij heeft ons geholpen om helder te krijgen wat we zelf al langer voelden. Zo kwamen we tot onze nieuwe naam en onze nieuwe missie: Samen Ondernemen. Samen met onze klanten, met ons personeel, met onze partners en met de maatschappij. Samen staan we sterk!

Groeistrategie

Inmiddels zijn we erover uit dat een groeistrategie een hele mooie is. Maar dan niet op het gebied van personeel of van klanten. Het mooie van dit soort sessies is juist dat je er als mens van groeit. Dat heeft Pascal mooi verwoord in zijn blog Het ondernemerschap heeft mij verrijkt. Maar andersom werkt het ook: doordat je als mens groeit, kom je makkelijker tot strategische inzichten.

Zoals je leest is er dus in de basis weinig veranderd. Wij zijn als mens gegroeid. Met onze levenservaring kwam ook meer inzicht en werd onze missie niet anders, maar wel breder. En die stropdas? Die hangt inmiddels al 15 jaar te verstoffen in de kast. Want afstand is het laatste dat we willen!

Joost